Stad 1, een voorstelling in het Plaza Futura in Eindhoven, waarin op een grappige manier de idee ‘stad’ ter discussie wordt gesteld.

Stad 2, op de negende verdieping van de President Building op de Franklin Rooseveltplaats in Antwerpen, focust meer op de psychologie van de mens in de stad.

Kerensa Verhoosel, van theatermaggezien, over Stad1:
“Stad 1 handelde vooral over het gegeven ‘stad’ en hoe de mens daarmee omgaat. Het was een voorstelling over de netwerken die de hedendaagse stadsmens omsluiten. Netwerken die zich steeds opnieuw manifesteerden en door de verschillende acteurs op een andere manier ervaren werden. Had de één het over het dreigende gevaar van ondergrondse parkeergarages, dan wees de ander op de niet te ontwijken opmars van Ikeawoningen. Voor de thuiswerkende mens was er zelfs een file-simulator ontworpen, zodat niemand het vertrouwde en collectief beleefde filegevoel moest missen. De acteurs gaven in deze voorstelling elk hun persoonlijke kijk op de stad en deden dat op een luchtige en speelse toon. De hilariteit van de voorstelling weerspiegelde evenwel de absurditeit van het consumptiegerichte en trendy stadsleven.”

En over Stad 2:
“Bijgevolg is deze voorstelling veel indringender dan de vorige. Want hoewel de acteurs ook hier vaak op een luchtige manier acteren, is de ondertoon grauw en grimmig. Het begin en het einde van de voorstelling zijn dan ook donker, zowel scenisch als verbaal. Een vrouw in een zwarte jurk en een rode ballon spreekt je op beide ogenblikken aan met een diepe mannenstem, terwijl ze ondertussen mechanisch beweegt. Als een pop die gestuurd wordt door een hogere macht. Haar woorden zijn hard, direct en ontnuchterend: “De truc is weigeren te geloven dat dit allemaal ergens op slaat. Want als dat wel zo is (…) dan weet je zéker dat er iets ernstig mis is met je.” “