Privacy
De grens tussen publiek en privé is geslecht and there’s no way back.
Privacy is niet langer de sociale norm.
Op het toneel een onopgemaakt bed, een open kledingkast, een keukentafel, een laptop en een volle ijskast, een verdwaalde onderbroek. We zijn in de huiskamer van Ward en Wine beland, twee acteurs, die ook in werkelijkheid een koppel zijn. Schipperend tussen fictie en realiteit, tussen re-enactments van iconische kunstwerken en hun private leven, evoceren ze de tijd waarin het intieme nog iets mysterieus had/ erotisch kon zijn.
Een filosofisch huis tuin en keuken gesprek ontwikkelt zich over de vraag ‘Hoeveel intimiteit kan een mens verdragen?’
=ENG=
The boundary between public and private has been demolished and there’s no way back.
Privacy is no longer the social norm.
On stage an unmade bed, an open wardrobe, a kitchen table, a laptop and a full fridge, a stilled bouquet of flowers, a stray cigarette. We find ourselves in Ward and Wine’s living room, two actors, who are also a couple in real life. Manoeuvring between fiction and fact, between re-enactments of iconic artworks and their private lives, they evoke a time when the intimate still had something mysterious / erotic.
A philosophical common or garden conversation develops around the question ‘How much intimacy can a human being put up with?’
=DE=
Die Grenze zwischen öffentlich und privat ist gefallen und es gibt keinen Weg zurück. Die Privatsphäre entspricht nicht länger der sozialen Norm. Auf der Bühne ein ungemachtes Bett, ein offener Kleiderschrank, ein Küchentisch, ein Laptop und ein voller Kühlschrank, eine verirrte Unterhose. Wir befinden uns im Wohnzimmer von Ward und Wine, zwei Schauspieler, die auch in Wirklichkeit ein Paar sind. Sie bewegen sich zwischen Fiktion und Realität, zwischen den re-enactments ikonischer Kunstwerke und ihrem Privatleben und rufen so Bilder hervor aus einer Zeit, in der das Intime noch etwas Geheimnisvolles hatte / erotisch sein konnte.
Aus einem philosophischen Gespräch über Gott und die Welt entwickelt sich die Frage: “Wieviel Intimität erträgt ein Mensch?”
–
“Plat, gênant en hilarisch is het, soms allemaal tegelijk”
Joukje Akveld (Parool)
“Er ontstaat een hilarisch spel waarin oprechtheid en facade, intimiteit en vervreemding om voorrang strijden”
Sara van der Kooi (Trouw)
–
Credits
BY AND WITH / TEXT
Wine Dierickx, Ward Weemhoff
DIRECTED BY
Marien Jongewaard
SET AND LIGHT DESIGN
Theun Mosk
SOUND DESIGN
SM Snider
DRAMATURG / TEXT
Joachim Robbrecht
PRODUCERS
HAU Hebbel am Ufer, Wunderbaum, and De Warme Winkel
CO-PRODUCERS
Holland Festival, BIT Teatergarasjen, and Theater Rotterdam