In de zomer van 2016 verhuist Marleen Scholten met haar vriend en dochtertje naar Milaan.
Haar nieuwe buurman zegt: “Als je Italië wilt zien moet je naar de vergadering van Vereniging van Eigenaren komen. Daar zie je Italië.”
In Wie is de echte Italiaan? reconstrueert Marleen, samen met negen nieuwe landgenoten, de vergadering van 17 oktober 2016. Vastbesloten de Italiaanse volksaard te doorgronden zit ze de hele vergadering uit.
Italiaans gesproken met Nederlandse boventiteling.

=ENG=

In the summer of 2016, Marleen Scholten is moving to Milan with her partner and young daughter.
Her new neighbour says: “If you want to see Italy, you must come to the Association of Home Owners. There you will see Italy.”
In Who is the real Italian?, along with nine new compatriots, Marleen reconstructs the meeting of 17 October 2016. Determined to fathom out the Italian national character, she stays for the entire meeting.

=IT=

Nell’estate del 2016 Marleen Scholten si è trasferita da Amsterdam a Milano con il suo compagno e sua figlia. Un giorno uno dei suoi nuovi vicini le ha detto: “Se vuoi vedere l’Italia, devi venire a una nostra assemblea di condominio. E’ lì che si vede l’Italia”.
Nello spettacolo Chi è il vero italiano? Marleen ha ricostruito l’assemblea del 17 ottobre 2016, accompagnata da nove nuovi vicini: decisa a comprendere la vera natura dei suoi concittadini, è rimasta fino alla fine della seduta.

=DE=

Im Sommer 2016 zog Marleen Scholten mit ihrem Freund und ihrer Tochter nach Mailand um. Ihr neuer Nachbar sagt: “Wenn ihr Italien kennenlernen wollt, dann müsst ihr zur Wohnungseigentümerversammlung kommen. Das ist das wahre Italien.”
In ‘Wer ist der echte Italiener?’ rekonstruiert Marleen zusammen mit neun neuen Landsleuten das Treffen vom 17. Oktober 2016. Fest entschlossen, die italienische Volksart zu ergründen, hält sie bis zum Schluss der Versammlung durch.

–

“Verrukkelijke voorstelling. Tussen real-life soap en community-art in.”

Hein Janssen (Volkskrant)

“Hartverwarmende verwondering over zuiderse buren. Scholten speelt alle emoties, en zo kennen we haar. Ze schuwt de komische overdrijving niet. Daarnaast krijgt haar verwondering ook vorm in meer ingehouden momenten. In haar conclusie, een prachtige ballade ‘Vedrai, Vedrai’ legt ze zich, aarzelend, niet neer bij de onmogelijkheid om de wereld te veranderen. Ook niet die Italiaanse microkosmos.”

Lucia van Heteren (Theaterkrant)

“Origineel, slim en grappig”

Economia Italiana

–