Docutheater over politiek en persoonlijk berouw.

“De Trump-stemmer die spijt heeft is een soort eenhoorn. Een sprookjesdier waarvan we denken dat het bestaat, en waarop we allemaal jacht maken. Maar nog niemand heeft hem ooit gezien.”(CNN-correspondent Martin Savidge, 25-7-17)

Waarom willen we zo graag zien dat de ander spijt betuigt? Is berouwen een positieve kracht of een nutteloze emotie die zich alleen op het verleden richt? In iets dat het midden houdt tussen een therapie-sessie en een talkshow proberen twee acteurs elkaar te verleiden tot het tonen van berouw.

Oliver Jahn van Los Banditos maakt muziek.

=ENG=

Documental theatre about politics and personal repetance.

“The Trump voter who has regrets is some sort of unicorn. A fairy-tale animal which we think exists, and which we are all hunting. Whereas, nobody has ever seen it.” (CNN correspondent Martin Savidge, 25.07.2017)

Why do we always like to see how other people show their regret? Is regretting a positive strength or a useless emotion which only focuses on the past? In something that is a mixture between a therapy session and a talkshow, two actors try to tempt one another to show remorse.
Los Banditos’ Oliver Jahn will make the music.

=DE=

Doku-Theater über politische und persönliche Reue.

“Der Trump-Wähler, der seine Stimmabgabe bereut, ist eine Art Einhorn. Ein Märchentier, an dessen Existenz wir glauben und dem wir alle nachjagen. Obwohl es noch keiner gesehen hat.” (CNN-Korrespondent Martin Savidge, 25.07.2017)

Warum möchten wir so gerne sehen, dass der Andere etwas bereut? Ist Reue eine positive Kraft oder eine nutzlose Emotion, die sich nur auf die Vergangenheit richtet? In einer Mischung aus Therapiesitzung und Talkshow versuchen zwei Schauspieler, sich gegenseitig zu verführen, um Reue zu zeigen.
Die Musik dazu macht Oliver Jahn von den Los Banditos.

–

“Het politiek-documentaire theater van Wunderbaum komt prachtig tot zijn recht.”

Kester Freriks (NRC Next)

“In deze roerige talkshowtijden is dit een potentieel kijkcijferkanon.”

Karin Veraart (Volkskrant)

“Het quasi-documentaire theater van Wunderbaum hangt sterk tegen de werkelijkheid aan, maar Jansen en Bart tikken die werkelijkheid net (en soms flink) uit het lood.”

Dick van Teylingen (Theaterkrant)

–